Νίκος Ηγουμενίδης: “Σήμερα ο λαός μας απορρίπτει τη συντηρητική πολιτική εξόδου από την κρίση με καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της πατρίδας “
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙZ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΣΤ΄
Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017
Συνέχιση της συζήτησης επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2018».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Τον λόγο έχει ο κ. Ηγουμενίδης.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί,
Μας λένε οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας: «Τρία χρόνια κυβερνάτε». Και να που συμφωνώ μαζί τους. Όχι σε αυτό που λένε, στην αδιαμφισβήτητη, δηλαδή, πραγματικότητα, αλλά σε αυτό που δεν λένε, ότι η πρώτη τους πολιτική εκτίμηση, το πρώτο πολιτικό αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας για «αριστερή παρένθεση» είναι για το καλάθι των αχρήστων.
Και συμφωνώ μαζί τους και στο δεύτερο που επίσης δεν λένε συμμετέχοντας στη σημερινή συζήτηση, ότι δηλαδή σήμερα που συζητάμε τον Προϋπολογισμό η δεύτερη εκτίμησή τους ότι σήμερα θα συζητάγαμε για τον «κόφτη» είναι επίσης μια πολιτική εκτίμηση για το καλάθι των αχρήστων. Ας το κρατήσουμε αυτό και για τις υπόλοιπες πολιτικές τους εκτιμήσεις και ας πάμε παρακάτω.
Η αλήθεια είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι πολλά έγιναν στην τριετία, στην παιδεία, στην υγεία, στην κοινωνική πολιτική και στην προσπάθειά μας να ανακουφίσουμε τους αδύναμους και αυτούς που έχουν ανάγκη, για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Νομίζω ότι ο Πρόεδρος της Βουλής ολοκληρωμένα ανέπτυξε όλο αυτό το έργο που κάναμε. Μακρύς ο κατάλογος της τριετίας και αδυσώπητος ο διαθέσιμος χρόνος.
Νομίζω ότι το πρώτο συμπέρασμα στο οποίο πρέπει να καταλήξουμε είναι ότι σήμερα ο λαός μας επιλέγει και πρέπει να βαδίσει με την Αριστερά, με βάση και την εμπειρία της τριετίας, τον δύσκολο δρόμο της προσπάθειας για να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια.
Ο λαός μας απορρίπτει τη συντηρητική πολιτική εξόδου από την κρίση με καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της πατρίδας, όλα για να βγούμε από την κρίση.
Και έρχομαι στο δεύτερο συμπέρασμα, κύριε Πρόεδρε: Η έξοδος από την κρίση δεν είναι αυτονόητη. Η κρίση δεν έχει ημερομηνία λήξης. Σε αυτήν την τριετία γνωρίσαμε το σχέδιο της Αριστεράς. Είδε και έζησε ο λαός μας τις συγκρούσεις της Αριστεράς και εντός και εκτός της πατρίδας. Είδε και έζησε ο λαός μας, έχει εμπειρία από την αποφασιστικότητα της Αριστεράς. Με αυτήν την έννοια επιλέγουμε για την έξοδο από την κρίση αυτήν την πορεία του αγώνα και απορρίπτουμε με την εμπειρία που έχουμε -γιατί δεν είναι απλώς σχέδιο επί χάρτου- αυτήν την άκριτη αποδοχή οποιασδήποτε πρότασης των τροϊκανών, που την γνωρίσαμε στις Κυβερνήσεις Σαμαρά – Βενιζέλου. Απορρίπτουμε αυτό το μοντέλο, που στην καταστροφή της κοινωνίας έβλεπε μαγνήτη επενδύσεων.
Τρίτο συμπέρασμα: Επειδή η ζωή μας δεν είναι μόνο δημοσιονομικά στοιχεία και αριθμοί, θέλουμε αυτή η προσπάθεια που κάνει η κοινωνία για την αντιμετώπιση της κρίσης να είναι μια πορεία και μια προσπάθεια που θα καλλιεργείται ο σεβασμός στον λαό, η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κινήματος, θα αναπτύσσεται παραπέρα η κοινωνική αλληλεγγύη. Απορρίπτουμε το μοντέλο του ατομικισμού, το μοντέλο του προσωπικού βολέματος, το μοντέλο της ατομικής επιτυχίας που θα στηρίζεται στα συντρίμμια της διαλυμένης κοινωνικής συνοχής.
Με άλλα λόγια, σε αυτή την προσπάθεια που κάνει η κοινωνία για να μαζέψει τα κομμάτια της εμείς θέλουμε και επιλέγουμε να βαδίσουμε με την Αριστερά τον δρόμο που θα καλλιεργεί η κοινωνία τη δημοκρατική συνείδηση στον κόσμο και απορρίπτουμε το μοντέλο της κοινωνίας που θα εκκολάπτει το αυγό του φιδιού.
Παρακάτω: Ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο. Σαν ανέκδοτο κυκλοφορεί ότι ζούμε στον τόπο που είχε διαλέξει ο Θεός για τον ίδιο. Σε αυτόν τον χώρο συνάντησης αρχαίων πολιτισμών και πολιτισμού, σε αυτό το σταυροδρόμι ενέργειας και εμπορίου, σε αυτή την περιοχή όπου ιδιαίτερο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία παίζουν οι μεταφορές και ο τουρισμός, επιλέγουμε να βαδίσουμε με την Αριστερά για την πατρίδα μας, σαν δύναμη ειρήνης, σαν δύναμη σταθερότητας, σαν δύναμη εγγύησης και σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Απορρίπτουμε τα τύμπανα του πολέμου, απορρίπτουμε κάθε αντίθετη φωνή.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, νομίζω ότι η αντανάκλαση της ρευστότητας που υπάρχει γενικότερα στην κοινωνία σαν αποτέλεσμα της κρίσης είναι και η ρευστότητα που υπάρχει στο πολιτικό πεδίο. Ας μην πάμε πολύ μακριά. Ας δούμε αυτήν εδώ την Αίθουσα. Διαφορετική ήταν η σύνθεσή της τον Γενάρη του 2015, αλλιώς κινήσαμε τον Σεπτέμβρη του 2015 αυτή την περίοδο, αλλιώς είναι η σύνθεση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων σήμερα και αλλιώς θα είναι τον Σεπτέμβρη του 2019, στις επόμενες εκλογές δηλαδή.
Κρατώ ειδικά γι’ αυτήν εδώ την Αίθουσα ότι σημείο της κινητικότητας ορισμένων είναι το ευτελές κίνητρο της προσωπικής τους πολιτικής επιβίωσης. Όμως, πέρα από αυτό, η αλήθεια είναι ότι αυτή η πολιτική ρευστότητα αντανακλά σε έναν βαθμό και την κινητικότητα που υπάρχει στην κοινωνία.
Σχετικά με αυτό -και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε και ευχαριστώ για την ανοχή σας- θα ήθελα να απευθύνω κάποιες ερωτήσεις σε αυτούς που μιλούν για την Αριστερά, σε αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται στον χώρο της Κεντροαριστεράς ή θέλουν τους ορίζουν σε αυτόν τον χώρο. Οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής: Πρώτον, αναγκαζόμαστε από τους δανειστές μας να εφαρμόσουμε σε κάποιες περιπτώσεις μέτρα υφεσιακά, αντιαναπτυξιακά, συντηρητικά. Πώς θα αμβλύνουμε την επίδραση και τις επιπτώσεις αυτών των μέτρων στην κοινωνία;
Δεύτερον, μπορούμε και πώς να ανακόψουμε την πορεία καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων;
Τρίτον, πώς θα κρατήσουμε ανοιχτό τον δρόμο για την εφαρμογή ενός αριστερού προγράμματος στην ελληνική κοινωνία;
Παραπέρα: Θα εφαρμόσουμε την απλή αναλογική σαν μόνιμο και σταθερό εκλογικό σύστημα; Αν το θέλετε, ακούω διάφορους να μιλούν και να σχεδιάζουν για την Κεντροαριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς τους σχεδιασμούς πού είναι; Πού τον τοποθετείτε; Μήπως φαντάζεστε έναν ισχυρό κεντροαριστερό πόλο, ικανό να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στην Ελλάδα χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ ή, αν κρίνω από τις τοποθετήσεις ορισμένων, πολύ περισσότερο ενάντιά του;
Αν θέλετε, είναι δικαίωμά σας να μην απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις. Δικαίωμά σας να αγνοείτε αυτόν τον προβληματισμό της κοινωνίας. Δικαίωμά σας να συνεχίσετε έτσι με μια φρασεολογία που απευθύνεται στο εναπομείναν κομματικό σας ακροατήριο.
Ωστόσο, τον Σεπτέμβρη του 2019, αν συνεχίσετε έτσι, θα ψάχνετε τι μαγικό έκανε πάλι ο Τσίπρας και μάζεψε ξανά τον κόσμο.
Δεν είναι θέμα προσώπων, κύριοι -και τελειώνω με αυτό- δεν είναι θέμα κανενός μαγικού κόλπου ούτε κάποιου λαγού από το καπέλο. Είναι η Αριστερά που έχει στο DNA της τον σεβασμό στον λαό, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κινήματος, την πολιτική ευρύτερων κοινωνικών συμμαχιών και την πολιτική ενότητας και συνεργασιών. Είναι η Αριστερά που -προσέξτε το- είτε με άλλους είτε παίρνοντας από άλλους, πάντοτε όμως με ενωτική πολιτική, συγχρονίζει τον βηματισμό της με τις μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις.
Να γιατί, κατά τη γνώμη μου, και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε, σήμερα από όποιο θέμα και αν θέλετε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ελληνικής πραγματικότητας, από τις διεθνείς εξελίξεις μέχρι όποιο ζήτημα της καθημερινότητας των συμπολιτών μας, για τον λαό μας υπάρχει επιλογή, που ιδιαίτερα για τους φτωχούς και τους αδύναμους ακούγεται και φαντάζει μονόδρομος με την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ για μια νέα Ελλάδα.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από τις πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ)
