Νίκος Ηγουμενίδης: Με την επαναλειτουργία του ΕΣΥ αναδείχθηκαν όλες οι αδυναμίες και ελλείψεις της Κυβέρνησης στην Υγεία
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Θ΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΙΗ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ A΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΗ΄
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2020
Η υπ’ αριθμόν 22/11/27-5-2020 επίκαιρη επερώτηση ογδόντα Βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς με θέμα «Τα προβλήματα στη διαχείριση της πανδημίας και οι προτεραιότητες για την επόμενη μέρα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας».
……………………………………………………………………………
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όντως η πρωτόγνωρη εμπειρία της αντιμετώπισης της πανδημίας έφερε στην επιφάνεια το σύνολο των θεμάτων που απασχολούν, απασχολούσαν και θα απασχολήσουν το σύστημα υγείας.
Από όλα αυτά τα θέματα, στην τοποθέτησή μου θα σταθώ σε δύο: στο θέμα των νοσοκομείων και στο θέμα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Πιστεύω, ωστόσο, ότι αξίζει να κρατήσουμε για τη συζήτηση αυτή δυο, τρία πραγματάκια, στα οποία θα ήθελα να τοποθετηθώ εισαγωγικά.
Το πρώτο είναι -ειπώθηκε και από άλλους συναδέλφους, αναγνωρίζεται από όλους- ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, το σύνολο τουλάχιστον των ζωντανών κοινωνικών δυνάμεων, εμπιστεύεται, τάσσεται υπέρ του δημόσιου συστήματος υγείας. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς.
Το δεύτερο είναι ότι ανέκαθεν στο χώρο της υγείας συγκρούονταν δύο πολιτικές προτάσεις: Η πρώτη είναι η άποψη της προοδευτικής, της δημοκρατικής παράταξης που θεωρεί την υγεία κοινωνικό αγαθό και άρα πρέπει να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη και ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας όταν το έχουν ανάγκη. Αυτή η πρόταση αντιτίθεται στην άποψη που θεωρεί την υγεία μέσο πλουτισμού, επίσης -όπως οτιδήποτε στον κόσμο που ζούμε- και που, ουσιαστικά, θέλει να εκχωρήσει τις δραστηριότητες της υγείας στον ιδιωτικό τομέα, όπου ουσιαστικά θα είναι η περίθαλψη, οι υπηρεσίες υγείας και η πρόσβαση συνάρτηση της οικονομικής κατάστασης του αρρώστου.
Αυτή η αντίθεση διαπερνούσε ανέκαθεν τις όποιες προτάσεις γίνονταν για την υγεία. Αυτή η αντίθεση διαπερνά και σήμερα τα θέματα που συζητάμε, τις προτάσεις που κάνουμε, τις προτάσεις στις οποίες υπάρχει αντιπαράθεση.
Το τρίτο σημείο, στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, είναι ότι οι ανάγκες για την υγεία είναι ανελαστικές. Αυτός που έχει ανάγκη περίθαλψης, αν δεν μπορεί να βρει την περίθαλψη του στο δημόσιο τομέα, θα την αναζητήσει όπως μπορεί και όσο μπορεί στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι ανάγκη, δηλαδή, να διαλαλεί κανείς, είμαι υπέρ του δημόσιου ή είμαι υπέρ του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης. Η πολιτική πρόταση της Δεξιάς για αύξηση του ζωτικού χώρου του ιδιωτικού τομέα, είναι που δημιουργεί ανισότητες, δημιουργεί ακάλυπτες ανάγκες, δημιουργεί, παράλληλα με τη μείωση των δαπανών για το δημόσιο ζήτημα υγείας, τη μετακύλιση του κόστους της υγείας στις τσέπες των ασθενών.
Είναι η πολιτική -αν θέλετε- που αδιαφόρησε τελικά, έκλεισε τα μάτια στα δυόμισι εκατομμύρια των αποκλεισμένων από το δημόσιο σύστημα υγείας συμπολιτών μας. Είναι η πολιτική που δημιούργησε αυτή τη στρατιά των αποκλεισμένων, η πολιτική που ουσιαστικά δεν ασχολήθηκε με αυτούς, η ίδια πολιτική που έφερε το σύστημα στα πρόθυρα της λειτουργικής του κατάρρευσης. Με αυτή την πολιτική βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση και σήμερα και με τις μορφές που παίρνει σήμερα συγκρουόμαστε.
Όσο αφορά τα νοσοκομεία η απαίτηση για την αντιμετώπιση του Covid-19 οδήγησε σε προσαρμογή συμπίεσης της λειτουργίας των νοσοκομείων. Σταμάτησαν τα τακτικά ιατρεία, σταμάτησαν τα τακτικά χειρουργεία, σταμάτησαν οι τακτικές εξετάσεις, σταμάτησαν τα απογευματινά ιατρεία. Ουσιαστικά στα νοσοκομεία λειτουργούσαν τα επείγοντα, κρεβάτια ΜΕΘ και οι κλινικές Covid-19. Σωστά κατά τη γνώμη μου σχεδιάστηκαν έτσι τα νοσοκομεία και ευτυχώς δεν χρειάστηκε αυτός ο σχεδιασμός να υλοποιηθεί και στην πράξη.
Ωστόσο τόσο σ’ αυτήν τη συμπίεση που έγινε όσο και στην αποσυμπίεση-επανεκκίνηση του συστήματος σήμερα αναδεικνύονται, αναδείχτηκαν γι’ αυτές τις αποφάσεις αλλά και τις αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε διάφορες αδυναμίες. Αναδείχθηκε η έλλειψη σε προσωπικό που οδήγησε σε αυτό τον περιορισμό της λειτουργίας των νοσοκομείων. Και αναδεικνύεται επομένως και η αδυναμία σας κύριοι Υπουργοί -απευθύνομαι στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου- που δεν προχωρήσατε σε μόνιμες προσλήψεις προσωπικού. Αναδείχθηκαν οι αδυναμίες και οι ελλείψεις στη λειτουργία εργαστηρίων, στη λειτουργία κρεβατιών ΜΕΘ σε διαφόρους τομείς δηλαδή των δημόσιων νοσοκομείων στα οποία αν το θέλετε, τα μέχρι τώρα μέτρα είχαν έναν προσωρινό χαρακτήρα. Αναδείχθηκαν τέλος οι ακάλυπτες ανάγκες ασθενών κυρίως των χρονίως πασχόντων και της παρακολούθησης τους όπου λίγο πολύ, τουλάχιστον εμένα αυτή την εντύπωση μού έδωσε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, ότι καλά βολευτήκαμε, εντάξει.
Νομίζω ότι τώρα με την αποσυμπίεση του συστήματος και την επαναλειτουργία φαίνονται πιο καθαρά αυτές οι αδυναμίες. Παράλληλα βέβαια βλέπω -και μακάρι να με διαψεύσουν με τις παρεμβάσεις τους οι Υπουργοί- ότι ουσιαστικά διάφορες λειτουργίες γίνεται προσπάθεια να περιοριστούν και γίνεται σε πολλά νοσοκομεία της χώρας.
Θα αναφερθώ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου. Η Καρδιολογική Κλινική προσφέρει ό,τι μπορεί να προσφέρει η σύγχρονη καρδιολογία σε όλο τον κόσμο. Με την αποσυμπίεση του νοσοκομείου και την επαναλειτουργία του στο όνομα κρεβατιών ΜΕΘ που χρειαζόμαστε, γίνεται προσπάθεια περιορισμού της δραστηριότητας της Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ηρακλείου. Μακάρι να με διαψεύσετε. Περιμένω. Και το θέτω κύριε Υπουργέ, για να ακούσω την τοποθέτησή σας από το Βήμα.
Στην ίδια λογική περιορίζεται η δραστηριότητα της Νεφρολογικής Κλινικής. Γίνονται συμπτύξεις τμημάτων -με πιέζει ο χρόνος αμείλικτα- στο όνομα του χωροταξικού. Και έχω πολλές απορίες. Σε πόσα νοσοκομεία και μάλιστα πανεπιστημιακά της χώρας υπάρχουν δύο ιατρεία ύπνου; Ποια επιστημονική μελέτη, ποια επιστημονική θέση επιβάλλει, προτείνει δίπλα στο αιμοδυναμικό εργαστήριο να λειτουργεί εργαστήριο δεξιών καθετηριασμών; Επειδή θα πάει αλλού η συζήτηση, δεν προχωράω τον προβληματισμό μου. Έχω μεγάλη απορία τι θα σας απαντήσουν οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου, κύριοι Υπουργοί.
Ας μη γελιόμαστε -κι είναι μια ηθική ικανοποίηση για τους εργαζόμενους στο σύστημα οι εκδηλώσεις συμπαράστασης του κόσμου- η ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας απαιτεί, πρώτον, χρηματοδότηση. Πρέπει να πάμε με ένα στόχο βραχυπρόθεσμο στο βάθος της διετίας, της τριετίας να φτάσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Δεύτερον, προσωπικό. Χρειάζεται να γίνουν μόνιμες προσλήψεις. Αναφέρθηκαν και άλλοι συνάδελφοι. Χρειάζεται η μισθολογική αναβάθμιση του προσωπικού, χρειάζεται η ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Σχετικά με τις μόνιμες προσλήψεις θα αναφέρω κάποιους συλλόγους εδώ συμβασιούχων εργαζομένων. Είναι απ’ όλα τα νοσοκομεία κύριε Υπουργέ, απ’ όλα τα νοσοκομεία της Κρήτης. Οι σύλλογοι των συμβασιούχων ζητούν μαζί με όλους την προκήρυξη μόνιμων θέσεων. Σας απευθύνονται κύριε Υπουργέ. Είναι ένα γράμμα που απευθύνεται προς τη διοίκηση της ΥΠΕ βέβαια, φαντάζομαι θα φτάσει και σε σας. Θα το καταθέσω στα Πρακτικά. Να πάρετε άμεση θέση για το γεγονός ότι έχουμε το χρονικό περιθώριο έως τα μέσα Ιουνίου, μέχρι τις 16 ή 17 Ιουνίου δηλαδή, γιατί είναι ένα προσωπικό εκπαιδευμένο, ένα προσωπικό που καλύπτει μέχρι και επτά χρόνια ανάγκες του δημόσιου συστήματος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να τους χάσουμε σήμερα, να επανεκπαιδεύουμε από την αρχή προσωπικό κ.λπ.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής, κ. Νικόλαος Ηγουμενίδης, καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
