Η Νεολαία και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα
Του Νίκου Ε. Ηγουμενίδη*
“Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει,
μα έρχονταν σαν Νέο”.
Τα τελευταία 20 χρόνια, η νέα γενιά, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα: Στις επετειακές κινητοποιήσεις, όπως οι εκδηλώσεις απόδοσης τιμής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του ’73! Στους αγώνες για δημόσια παιδεία και υγεία! Σε γεγονότα – σταθμούς αυτής της εικοσαετούς πορείας, από την δολοφονία του Γρηγορόπουλου και αργότερα του Π. Φύσσα, μέχρι και το πρόσφατο πολύνεκρο συμβάν στα Τέμπη!
Όσα ζούμε είναι σταγόνα ή, έστω, σταγόνες που “ξεχειλίζουν το ποτήρι” ή είναι στοιχεία από το κίνημα που θα ανοίξει το δρόμο για τη νέα Ελλάδα; Βρισκόμαστε μπροστά σε μεμονωμένες οργισμένες αντιδράσεις, σε εκρήξεις τυφλής, αδιέξοδης, εύκολα αφομοιώσιμης από το σύστημα βίας, ή ψηλαφούμε το κίνημα της νέας εποχής; Πώς οφείλει να σταθεί η Αριστερά στους αγώνες που αναπτύσσονται σήμερα; Με ποιο τρόπο θα εκπληρώσουμε το ιστορικό χρέος που έχουμε να μην απογοητεύσουμε τις νέες γενιές που μπαίνουν μπροστά στον αγώνα;
Πριν απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, είναι χρήσιμο να σταθούμε σε ορισμένα στοιχεία – πρόκειται για στοιχεία του 2021 – που φωτίζουν τη θέση της νεολαίας στην Ελληνική κοινωνία σήμερα:
-
Οι νέοι 15-29 χρονών είναι το 15,1% του πληθυσμού (20ή θέση στους 27 της ΕΕ)
-
Το 95,7% των μαθητών γυμνασίου στην Ελλάδα μαθαίνουν τουλάχιστον δύο ξένες γλώσσες (4η καλύτερη θέση στους 27 της ΕΕ –ευρωπαϊκός μέσος όρος 59,2%). Το ποσοστό όσων εγκατέλειψαν πρόωρα την εκπαίδευση (σχολική ή επαγγελματική) ανήλθε σε 3,2% (3η καλύτερη θέση στην ΕΕ – ευρωπαϊκός μέσος όρος 9,7%). Το ποσοστό όσων έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο στην Ελλάδα στις ηλικίες 30-34 ανήλθε σε 44,3% (15η θέση στην ΕΕ των 27 – ευρωπαϊκός μέσος όρος 41,6%). Ακόμα υψηλότερο το σχετικό ποσοστό μεταξύ των γυναικών της ίδιας ηλικίας (48,6%).
-
Το ποσοστό των νέων 15-29 ετών στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι 35,4% (2η χειρότερη θέση στην ΕΕ των 27 – ευρωπαϊκός μέσος όρος 25,3%).
-
Η μέση ηλικία αποχώρησης από τη γονική εστία είναι τα 30,7 έτη (24η θέση/υψηλότερη ηλικία στους 27 της ΕΕ – ευρωπαϊκός μέσος όρος τα 26,5 χρόνια).
-
Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία των νέων. Η ανεργία στις ηλικίες 15-29 ετών στη χώρα μας ανήλθε σε 28,4% φέρνοντας την Ελλάδα στην 1η θέση στην ΕΕ των 27 (ευρωπαϊκός μέσος όρος 13,0%).
Όπως φαίνεται, αναφερόμαστε στην πιο μορφωμένη γενιά στην Ελλάδα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ταυτόχρονα στην πρώτη γενιά από το 1940 που ζει χειρότερα απ’ ότι ζούσαν οι πατεράδες της. Η σημερινή πραγματικότητα της νεολαίας στη χώρα μας, εξηγεί τη ριζοσπαστική τοποθέτηση και την αγωνιστική στάση της. Επιβεβαιώνεται ότι η νεολαία στην Ελλάδα σήμερα βγαίνει περισσότερο «λαβωμένη» από την περιδίνηση της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, δυσανάλογα, η νέα γενιά παραμένει στις παρυφές της προσοχής του “παραδοσιακού” κινήματος. Συζητάμε, καλώς, για ανθρώπους που έχασαν έναν ή περισσότερους μισθούς, μία ή περισσότερες συντάξεις. Ελάχιστα συζητάμε, κακώς, για τους ανθρώπους -τα παιδιά μας- που ουσιαστικά έχουν χάσει τη ζωή τους! Που δεν βλέπουν προοπτική, ούτε έχουν διέξοδο για να ζήσουν και να κάνουν πράξη τα όνειρά τους στην πατρίδα.
“Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει,
μα έρχονταν σαν Νέο”.
Αυτός ο στίχος του Μπ. Μπρεχτ από το ποίημα “Η παρέλαση του παλιού καινούριου”, δίνει το στίγμα του σήμερα. Η Αριστερά χωρίς να εγκαταλείψει τις παρακαταθήκες του παρελθόντος θα πρέπει να αναζητήσει το καινούριο στους νέους που τα τελευταία χρόνια τους είπαν “τεμπέληδες”, “αγράμματους”, “αδαείς”, “χωρίς σεβασμό”. Γιατί αυτοί οι νέοι που ”είναι με τα δάχτυλα μονίμως στην οθόνη του κινητού”, που προσπάθησαν να τους φοβίσουν, να τους ελέγξουν, που τους ώθησαν να ξενιτευτούν, που τους πλήγωσαν και που τους είπαν “αλήτες”, αυτοί διασώζουν χρόνια πίσω την τιμή και την υπόληψή μας, καθώς τα τελευταία 20 χρόνια, καθημερινά παραδίδουν μαθήματα συλλογικότητας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης. 
