Άρθρο Νίκου Ηγουμενίδη στην “Πατρίδα” για Συνταγματική Αναθεώρηση: Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θωρακίζουν τον κόσμο της εργασίας

Συνταγματική Αναθεώρηση: Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θωρακίζουν τον κόσμο της εργασίας

Δημοσιεύτηκε στην “Πατρίδα”, 20 Νοεμβρίου 2019

Του Νίκου Ε. Ηγουμενίδη*

Στην εργασία συγκρούονταν ανέκαθεν η πολιτική της Αριστεράς με εκείνην της Δεξιάς. Η Αριστερά, που βλέπει ότι με την εργασία παράγεται ο πλούτος που έχει ανάγκη η κοινωνία για να προχωρήσει, που πάλευε και παλεύει για την βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και των εργασιακών σχέσεων. Και, βέβαια, έχοντας στην ιδεολογική αφετηρία της την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Απέναντι σε αυτήν, η πολιτική που υποτάσσεται στα κέρδη των λίγων σε βάρος των πολλών. Η πολιτική της Δεξιάς, που βλέπει τις όποιες κατακτήσεις του κινήματος (μισθοί, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, εργασιακά δικαιώματα), ως μέτρα περιορισμού των κερδών των εργοδοτών και κατ’ επέκταση επιζήμια για την ανάπτυξη.

Αυτή η σύγκρουση εκφράστηκε εντονότερα την περίοδο εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, όπου, η Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Σαμαρά-Βενιζέλου), με την πίεση και υποστήριξη των δανειστών μας, ξήλωνε την μια μετά την άλλη τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Αυτή η σύγκρουση αποτυπώθηκε ανάγλυφα  και την 18^η Αυγούστου 2018, όταν η πρώτη μεταμνημονιακή απόφαση της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αφορούσε μέτρα για την ανάκτηση της εργασίας.

Η ίδια σύγκρουση εκφράζεται και σήμερα. Τα εργασιακά δικαιώματα βρίσκονται σήμερα σε ένα επικίνδυνο μεταίχμιο. Τον Ιούλιο καταγράφηκε ρεκόρ απολύσεων, τον Αύγουστο ρεκόρ μερικής απασχόλησης και τον Σεπτέμβριο μείωση των νέων θέσεων εργασίας κατά 60%. Η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει να επαναφέρει τα εργασιακά στην περίοδο του Δευτέρου Μνημονίου. Οι πιέσεις των δανειστών, αυτές για τις οποίες λοιδορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τάχα μου ψηφίζει «κλαίγοντας», ήταν για την Δεξιά η πρόφαση για την εφαρμογή της νεοσυντηρητικής πολιτικής που στηρίζει. Βάλλει ενάντια στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον έρχεται σήμερα η συζήτηση για την Συνταγματική Αναθεώρηση η οποία ολοκληρώνεται με την ψηφοφορία της Δευτέρας στην Ολομέλεια. Όλες οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στον άξονα της κατοχύρωσης των εργασιακών δικαιωμάτων. Η εμπειρία των μνημονίων και των πιέσεων των δανειστών, επιβάλει σήμερα την συνταγματική κατοχύρωση και την θωράκιση από όλες εκείνες τις «χαραμάδες» που εκμεταλλεύεται η Δεξιά παράταξη.

Είναι χαρακτηριστικές και οι 8 προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την προστασία της εργασίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων μέσα από το Σύνταγμα: 1. Ρητή κατοχύρωση της ίσης αμοιβής για ίση εργασία, ανεξαρτήτως ηλικίας. 2. Καθορισμός του κατώτατου μισθού από τους εθνικούς κοινωνικούς εταίρους 3. Διασφάλιση της συλλογικών συμβάσεων, με κατοχύρωση της ισχύς της ευνοϊκότερης ρύθμισης 4. Θωράκιση του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία 5. Προστασία του δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος 6. Συνταγματική κατοχύρωση, μέσω καθολικών κοινωνικών υπηρεσιών και εισοδηματικών ενισχύσεων, ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για όλους  7. Κατοχύρωση του δημόσιου ελέγχου των βασικών κοινωνικών αγαθών όπως πχ. νερό και ηλεκτρική ενέργεια 8.  Αναγνώριση της δικαιοσύνης και της επιείκειας ως αρχών που διέπουν την άσκηση και την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Όλα τα παραπάνω έχει βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στο τραπέζι.

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Η ΝΔ απορρίπτει τις περισσότερες προτάσεις. Επιχειρεί μέσα από την Αναθεώρηση να περάσει όλο το νεοφιλελεύθερο οπλοστάσιο της. Απορρίπτει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κατοχύρωση της ίσης αμοιβής για ίση εργασία, ανεξαρτήτως ηλικίας. Και γι’ αυτό από την πλευρά μας τίθεται προς τη ΝΔ το ερώτημα: Σκοπεύει να επαναφέρει την ντροπιαστική αυτή διάκριση; Αυτός είναι ο λόγος απόρριψης της πρότασης μας;

Επιπλέον, η κυβέρνηση της ΝΔ απορρίπτει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τον κατώτατο μισθό, αποδεικνύοντας ακόμη μια φορά ότι φοβάται τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και επιθυμεί τη δυνατότητα κρατικής παρέμβασης για τον καθορισμό και τη μείωση των μισθών.

Όχι τυχαία, πριν από λίγες εβδομάδες, με τον αναπτυξιακό νόμο, η ΝΔ επί της ουσίας κατήργησε ξανά την επεκτασιμότητα και την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Αποτέλεσε μία από τις πρώτες της νομοθετικές ενέργειες με στόχο να αναιρέσει την επαναφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Αύγουστο του 2018 -με την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια-  των δύο αρχών. Γι’ αυτό και νομοθέτησε αμέσως υπέρ των ρυθμίσεων του 2012 όταν καταργήθηκαν οι δύο βασικές αρχές των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων και η ισχύς της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης (όταν έχουμε συρροή δύο συλλογικών συμβάσεων). Είναι προφανές ότι η συνταγματική κατοχύρωση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης είναι αναγκαία για την προστασία και τη στήριξη του κόσμου της εργασίας.

Ιδιαίτερη σημασία έχει σήμερα και η προστασία του δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Η διατύπωση του Συντάγματος ως προς την μέριμνα του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων δεν επαρκεί.  Επιβάλλεται σήμερα στο κράτος να εξασφαλίζει αποτελεσματική προστασία έναντι όλων των ασφαλιστικών κινδύνων μέσω ενός ενιαίου δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος καθολικής κάλυψης, που λειτουργεί βάσει των αρχών της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας. Η κυβέρνηση της ΝΔ απορρίπτει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιο λόγο; Προφανώς γιατί μέσα στα σχέδιά της είναι η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος.

Παρά τις επιμέρους συγκλίσεις με όλα τα κόμματα, ακόμη και στην Αναθεώρηση δυο είναι οι κύριες πολιτικές επιλογές που συγκρούονται. Από την μια η νεοφιλελεύθερη πρόταση με σύμμαχο τις απαιτήσεις των δανειστών και με καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων. Από την άλλη, η πρόταση της Αριστεράς για ανάκτηση της εργασίας, εμβάθυνση της δημοκρατίας και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ προστατεύουν τον κόσμο της εργασίας από όλες τις μελλοντικές κρίσεις και πάνε την υπόθεση της δημοκρατίας ένα βήμα πιο μπροστά.

*Βουλευτής Ηρακλείου – ΣΥΡΙΖΑ